روابط عمومي غلط

سالي که پيمان ننگين ترکمانچاي بسته شد و ايران ما به حضيض ضعف و شکست فرو افتاد، همان سالي بود که نخستين ماشين چاپ سربي به خواست عباس ميرزا به کشور وارد شد.
مي دانيد آغازين کتابي که با اين دستگاه به چاپ رسيد چه بود و چه محتوايي داشت؟ "رساله فتح نامه" در تشريح و توصيف فتوحات عباس ميرزا در برابر روسها!!

اين رساله اگرچه نام "فتح" بر خود داشت اما روايت شکست بود و خود بيانگر آن که ورود ما به عرصه چاپ، همراه با پروپاگاندا و تبليغ سياسي، آن هم از نوع تحريف خبري و بزرگ نمايي هاي دروغين بوده است!

دکتر محسنيان راد در تعبيري نيك، انتشار اين رساله را که روايت شکست سهمگين ديپلماسي و ارتش ايران از روسيه تزاري بود و نام "فتح" بر خود داشت، آغاز اجراي "روابط عمومي غلط" در کشور دانسته است. آيا امروز پس از گذشت دو قرن از اين وارونه گويي و وارونه نويسي، حال و روز ديگري داريم يا همچنان بر همان مدار مي چرخيم؟

بر اين باورم که امروز نيز صداقت و حقيقت، در بي خبري و جنجال و تبليغات غرق است. امروز نيز نبض بودن در مفهوم ريا مي تپد. امروز نيز گروهي بي آنکه پژوهشگر و انديشمند باشند، در ايجاد هاي و هوي تجربه اندوخته اند و مي خواهند همگان به سان آنها بينديشند. امروز نيز روابط عمومي را وارونه نويس و وارونه گو و مدافع تمام عيار وضعيت موجود مي خواهند.

عشوه گري هاي عوامفريبانه با ژستهاي خلسه آور، طرد پرتجربه ها و سپردن کار به نا بلدها، بي اعتنايي به منتقد و سرکوب او -که اين امر گويي به اسطوره اي مقدس بدل شده- و صدها رفتار نابخردانه از اين دست، امروز هم مثل ديروز در ايران ما ساري و جاري است و گروهي که کارشان همان روابط عمومي غلط است، تنها به انکار و يا توجيه اين رفتارها مي پردازند و حتي بدتر آنکه گاه حتي از همان جوابهاي رسمي و کليشه اي تکراري هم دريغ مي شود!

طبيعي است که فلان نويسنده، کتاب هشت من نه شاهي اش را دوست دارد و بهمان شاعر، قربان صدقه دست و پاي بلورين ديوان بي مشتري اش مي رود و فلان دولتمرد ما نيز سراپا در خودشيفتگي غرقه است اما ... نديدن دليل بر نبودن نيست. چشم بستن بر كاستي ها چاره درد نيست. و همه مي دانيم كه "از کشته آفت زده حاصل نتوان چيد"!