در هفته‌هاي اخير هم ديديم كه رسانه‌هاي خبري غربي با فروكش كردن نا‌آرامي‌ها در ايران براي خوراك دادن به مخاطبان خود، كانون درد ديگري ساختند و با به قتل رساندن مايكل جكسون، افكارعمومي را به نقطه ديگري معطوف كردند..."
مشاور رسانه اي رييس جمهور، پسين ديروز (پنجم امرداد 88) مهمان "راديو گفت و گو" بود تا از كنش‌ها و واكنش‌هاي رسانه‌هاي داخلي و خارجي در دهمين دوره انتخابات رياست جمهوري و رخدادهاي پس از آن بگويد و در حاليكه بر شمار گپ و گفت‌هاي خود با رسانه‌هاي برون مرزي فخر مي فروخت، مصرانه باور داشت كه توطئه‌اي عظيم و هماهنگ از سوي همه رسانه‌هاي بيگانه عليه ايران در كار است و آنها براي برون‌رفت از ركود خبري پديد آمده پس از ايجاد آرامش در ايران، ناگزير به قتل مايكل جكسون دست زدند!
او با نمونه آوردن از شيوه كار دندانپزشكان خياباني، به قتل رساندن يك ستاره موسيقي پاپ براي انحراف اذهان را طبيعي مي‌پنداشت و شايعه اي مبني بر تازه مسلمان بودن مايكل جكسون را هم سندي براي اعتبارافزايي به باور خود به ويژه در ميان جهان اسلام مي‌دانست!دقايقي پيش از او هم يكي از كارشناسان و مستندسازان سيماي جمهوري اسلامي ايران با صراحت كمتري بي نام آوردن از جكسون، چنين مضموني را كوك كرد كه: "... رسانه‌هاي غربي غلطك عظيمي را درباره اخبار وقايع انتخاباتي ايران با دور تند به حركت درآوردند كه با آرام شدن اغتشاشات در ايران، توان توقف ناگهاني اين غلطك متحرك را نداشتند و بنابراين به مرگ يك آوازه‌خوان متوسل شدند. بايد ديد چرا كسي كه روزي چند ساعت ورزش مي‌كرد و براي كنسرت‌هايش آماده مي‌شد ناگهان مرد؟!"
شنيدن اين گفته‌ها حضور پررنگ آنچه را كه "توهم توطئه" خوانده مي شود ديگر بار به ذهنم آورد. توهمي كه در ميان ما ايراني‌ها پيشينه اي دراز دارد و همواره براي ديگران هيچ كاري متصور نيستيم جز اينكه بنشينند و براي ما دسيسه بچينند. هميشه زير كاسه آنان نيم كاسه اي هست و بي گمان "صورتي در زير دارد آنچه در بالاستي".
حضور و بروز پرشمار عبارات و اصطلاحاتي همچون "توطئه، جاسوسي، وابستگي، خطر خارجي، عامل اجنبي، سرسپرده بيگانگان، ستون پنجم، جيره خور استعمار، وطن فروش، مزدور اجانب، نوكر بيگانه، پشت پرده، صحنه‌گردان و..." در ادبيات سياسي ديروز و امروز ايران خود نشانگر نوع نگاه هراسناك ما نسبت به دسيسه‌چيني ديگران است.
گويي همگي باور داريم كه بر صحنه سياست، نمايشي خيمه شب بازي در حال اجراست كه قدرت‌هاي خارجي كارگردان آن هستند و با ريسمان‌هايي پيدا و پنهان، عروسك‌هاي نمايش را –كه سياست‌ورزان داخلي هستند-كنترل مي‌كنند.
گماني نيست كه "دشمن نتوان حقير و بيچاره شمرد" و ساده انگاري است اگر بپنداريم كه بيگانگان هرگز توطئه نمي‌كنند و با دسيسه ميانه اي ندارند. بي‌ترديد آنان پيش و بيش از هر چيز در تعامل با ما و دنيا به سود خويش مي‌انديشند و به دنبال صيد ماهي از هر آب گل آلودي هستند اما افسانه بافي و خيال‌پردازي در دامن زدن به توطئه بيگانگان روا نيست.
آيا قدرت رسانه اي غرب آنچنان ناتوان و ناوارد است كه براي انحراف افكارعمومي و ايجاد خوراك خبري مناسب ناگزير به قتل يكي از ستارگان موسيقي اش دست يازد؟ آيا تا آن اندازه از تكنيك‌ها و تاكتيك‌هاي خبري تهي‌دست و بي‌بهره اند كه ناتوان از خبرسازي و برجسته‌سازي رويدادهاي كوچك، وادار به قتل چهره اي شاخص در هنر غرب شوند؟
نظريه‌پردازان دولتي رسانه‌ها تا كي مي‌خواهند بر كاستي‌ها و ناتواني‌هاي خود چشم ببندند و بي آنكه در تقويت و توانمندسازي خود بكوشند، با دشنام به ديگران قصور خويش بپوشانند؟! تا كي مي‌خواهند بر اين اصل آشكار و بديهي ديده فرو بندند كه "هرگاه مردم آنچه را مي‌خواهند نيابند، مشتري ديگران خواهند شد"؟ تا كي مي‌خواهند گناه كسادي دكان بي‌متاع خود را بر گردن توطئه پردازي بيگانگان بيفكنند؟
اين كارشناسان اگر تنها درصدي از سهم بزرگي را كه در نگاه خود براي توطئه افكني رسانه‌هاي غربي قايلند به كارنابلدي و نگرش انحصاري گردانندگان رسانه‌هاي دولتي معطوف مي‌داشتند و ميدان ندادن به افكار و آراي گوناگون بازيگران صحنه سياست در داخل كشور را به عنوان ضعف رسانه ملي مي‌پذيرفتند، بي‌گمان حضور موفق‌تري را براي رسانه مطلوب خود رقم مي‌زدند.
بپذيريم كه سخن گفتن از قتل مايكل جكسون به دست رسانه‌هاي غربي به جبران كاهش اخبار ناآرامي‌هاي ايران، بهانه پسنديده اي براي چشم بستن بر كاستي‌هاي رسانه ملي و رسانه‌هاي دولتي نيست. اگر به چنين بهانه‌هايي دلخوش كنيم، آيا بيگانگان را هم مجاز خواهيم دانست كه براي نمونه بگويند قتل مروه الشربيني و برجسته سازي آن و يا سقوط هواپيما در قزوين و كشته و زخمي شدن مسافران آن توطئه رسانه‌هاي ايراني و براي انحراف افكار عمومي از تنش‌هاي داخلي كشور بوده‌است؟!
این حال و روز برای نخستین بار نیست که در دنیای رسانه‌ها بروز می‌يابد و نمونه‌ها بر نادرست بودن راهی که پیموده می‌شود فراوانند. نمونه ای آشکار را دو روزی پیشتر که به تورق در کتاب "شناسنامه خبرگزاری‌های جهان" مشغول بودم، دیدم.
امروزه با آنکه در عصر اینترنت و ماهواره به سر می‌بریم، هنوز رسانه‌های چاپی نقشی انکارناپذیر در اطلاع‌رسانی به افکار عمومی را برعهده دارند و سوا از ارزش‌گذاری نسبت به دیگر رسانه‌ها و ابزارهای تبلیغاتی، باید جایگاه درخور توجهی برای مطبوعات در حوزه آگاهی بخشی به جامعه در نظر گرفت.
از کار افتادن سامانه پیامک، مایه آن بود تا ایمیل‌ها، پایگاه‌های اینترنتی و وبلاگ‌های دورمانده از فیلترینگ و یا رویت‌پذیر از دریچه فیلترشکن‌ها در کنار گپ و گفت‌های شفاهی و گردش پیام‌ها به شیوه دهان به دهان، ابزار زایش و پرواز کلاغ‌های شایعه باشند.
بی آنکه بخواهم به داوری درباره محتوا و اهداف پنهان در ایجاد و گسترش بخش فارسی در رادیو، پایگاه اینترنتی و شبکه تلویزیونی بی‌بی‌سی بپردازم، بر آنم که کوتاه و گذرا به چرایی ایجاد یک پایگاه رسانه ای تازه و چگونگی پذیرش این واقعیت بپردازم.
از سوی دیگر کمیته صیانت از آرای نامزد اصلاح طلبان در این انتخابات از احتمال قطعی سامانه ارسال پیامک ابراز نگرانی کرده بود و از مسوولان مخابرات چنین پاسخ شنیده بود که مشکلی در کار نیست و با دقت و حساسیت افزونتری بر شبکه تلفن همراه کشور نظارت خواهد شد.
با ایجاد سازمان اطلاعات و امنیت کشور، محرمعلی خان جانشینانی دیگر یافت و این نمایندگان ساواک بودند که گاه شب‌ها در هیأت تحریریه می نشستند و تیترها را خوانده و اندازه شان را تعیین می‌کردند. و باز آن کودک نوپا بود که دوره نوجوانی و جوانی خویش راهم نارسیده و ناپخته می‌گذراند.